بر اساس تصور رایج بسیاری از افراد، داشتن سر و جمجمه بزرگ نشانه هوش بیشتر است. این موضوع در نگاه نخست کاملا منطقی به نظر رسیده و حتی برخی شخصیت های مشهور کارتونی مانند شخصیت مگامایند نیز بر اساس این باور شکل گرفته اند.

به گزارش خبر24،  ارتباط بین اندازه جمجمه و هوش در بین گونه های مختلف جانوری پذیرفته شده و ابعاد مغز به نسبت بدن، مولفه مهمی در میزان هوش موجودات زنده محسوب می شود.
در این میان اما این سوال مطرح می شود که آیا قانون فوق در بین انسان ها هم صدق می کند؟ مانند بسیاری از باورهای شبه علمی، در این شایعه و باور عامیانه نیز  ذره ای از حقیقت وجود دارد.
از نظر علمی در بین انسان ها، اندازه مغز و هوش (که توسط تست های آی کیو اندازه گیری می شود) با هم مرتبط هستند، البته این موضوع قطعی نبوده و امری کاملا نسبی است. (تخمین ها همبستگی را در حدود 0.3 تا 0.4 قرار می دهند، در حالی که همبستگی کامل به شکل عدد ۱ مشاهده می شود.) البته باید توجه داشت، همبستگی به معنای علیت نیست و دلایل زیادی وجود دارد که باید مراقب نحوه تفسیر پیوند دو موضوع مرتبط با یکدیگر باشیم.

در ابتدا، همبستگی متوسط بر اساس میانگین بسیاری از افراد است، و اندازه سرو مغز چیز خاصی در مورد هوش یک فرد به شما نمی گوید. در این میان نکته جالب این است که اندازه مغز آلبرت انیشتین، شاید حتی به نسبت افراد عادی، کوچکتر بود.

همچنین در نظر بگیرید که بسیاری از حیوانات دارای مغزهایی هستند که به طور چشمگیری بزرگتر از مغز انسان هستند، اما ما آنها را به اندازه خودمان باهوش نمی‌ دانیم. به عنوان مثال، فیل ها و نهنگ ها دارای مغزهایی هستند که تقریباً شش برابر بزرگتر از مغز ما هستند.

از طرف دیگر، حیوانات زیادی وجود دارند که علیرغم داشتن مغزهای کوچک قادر به شاهکارهای هوشی هستند،  زنبور عسل را در نظر بگیرید که می تواند موقعیت گل های بی شماری را در مساحتی به وسعت چندین مایل مربع به خاطر بسپارد.

اکثر متخصصان موافق هستند که برای هوش، آنچه مهمتر از حجم کلی مغز است، کارایی نورون ها و ماهیت و میزان ارتباط بین مناطق کلیدی مغز است.

در خاتمه به خاطر داشته باشید نوع و نحوه عملکرد کورتکس مغز و این که نورون ها با چه سرعت و چه میزانی با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند، میزان هوش یک موجود زنده را مشخص می کند.

منبع: سیناپرس